Fried green tomatoes

Ik las dit blogje laatst al eens en kwam zowaar zojuist in een krant van een dag of wat geleden een receptje tegen voor groene tomaten. Daar maakte ik ook uit op dat ze groen nog giftig zijn als je ze rauw zou willen eten: oppassen dus! Maar eenmaal bereid kun je ze veilig eten.

Het recept dat ik vond gaat uit van de volgende hoeveelheden: 1 pond groene onrijpe tomaten, 50 gr bloem voor het bestuiven, 125 gr bloem, 100 gr maismeel (polentmeel bijvoorbeeld), 1 ei, 1 tl chilipoeder, 1 teen knoflook, zout, peper, 300 cc melk, 0,5 l zonnebloemolie, ketchup, tobasco.

Snij de tomaten in plakken van 1 cm. dik. Snij bij de kontjes het velletje eraf: anders plakt het deegje niet. Doe de 50 gr bloem in een zakje of afsluitbaar bakje, doe de tomaten erbij en schudt zodat alle tomaten helemaal bedekt zijn.
Maak een stevig beslag van maismeel, bloem, ei, geperste knoflook, zout en peper, chilipoeder en melk.
Roer de plakjes tomaat er door en zorg dat alles goed bedekt is.
Verhit de olie tot 180 graden; als je een houten lepel erin houdt en er vormen zich belletjes, zit je goed.
Laat de plakjes er voorzichtig in zakken. Doe de pan niet te vol: dan mislukt het.
De plakken tomaat mogen elkaar niet raken. Keer om, bak tot de plakjes egaal goudbruin zijn.
Laat ze uitlekken, strooi er eventueel nog wat zout op.

Serveer met ketchup of tabascosaus. En gebakken garnalen.

(Met dank aan de Volkskeuken)

Gelezen op het www

Twee vrienden lopen in de woestijn. Op een gegeven moment krijgen ze ruzie en de ene vriend slaat de ander in zijn gezicht.

De vriend die wordt geslagen wrijft over zijn gezicht, gaat zitten en schrijft in het zand:

Gezamenlijk lopen ze verder. Na een uur komen ze bij een oase. De vrienden lessen hun dorst en nemen een bad in het verkoelende water. Als hij weer uit het water wil stappen, raakt de vriend die eerder geslagen werd in het drijfzand. Zijn vriend snelt toe en redt hem van de verdrinkingsdood. Nadat hij hersteld is van de wisse dood die hij voor zich zag, schrijft de vriend op een steen.

De ander ziet wat zijn vriend aan het doen is en vraagt verbaasd: "Nadat ik je sloeg schreef je in het zand. Nu ik je gered heb, schrijf je op steen. Waarom doe je dat?"

De vriend antwoordt: "Wanneer iemand je kwetst en je schrijft het in zand, dan zal de wind van vergeving het uitwissen. Als iemand iets goeds voor je doet, zou je het in steen moeten schrijven. De wind kan het dan nooit uitwissen."

De moraal van het verhaal: leer je pijn in het zand te schrijven en beitel de mooie dingen in je leven in steen.

Kijk op zaken

Hoe waar!